Natuurlijk hebben ze wat meegemaakt in Amsterdam. De ene kant van de club strijdt mee in de gelederen van Cruijff en de andere kant vecht tegen de grote meester. Logisch dat men het perspectief even verliest. Gisteren werd er gevoetbald tegen Heracles en die partij moest gewonnen worden om nog uitzicht te houden op plaatsing voor de Champions League. Die wedstrijd werd met drie tegen nul gewonnen. Op het veld deed men het werk. Op de tribune werkte men zoveel mogelijk tegen.
Natuurlijk. De actie in de veertiende minuut was aardig. Men stond massaal op om steun te betuigen aan het plan van Johan Cruijff. Die liep altijd met rugnummer veertien dus dan ligt die minuut om wat te doen voor de hand. Hartverwarmend moet dat geweest zijn voor de Oude Meester. Het is een fijn gegeven als de man in de straat de revolutie steunt.
Zwaarder
Spits Mounir El Hamdaoui kreeg het zwaarder te verduren. Na de perikelen die hij had met trainer Frank de Boer was hij zondag de gebeten man. Natuurlijk is het een egoïstische voetballer. En natuurlijk denkt de speler dat hij de door god gezonden verlossing van de Amsterdammers is. En natuurlijk is het een over het paard getilde verwende halve gare. Een speler die uitstraalt het vleesgeworden basisprincipe van het voetbal te zijn. Een arrogante kwal.
Maar daar gaat het niet om.
De problemen die hij had met trainer Frank de Boer zijn opgelost. Na een woordenwisseling speelde hij in het tweede, zat daar zijn tijd uit en mag het na een goed gesprek weer proberen. Opgelost, het belang van de club en iets met volwassen mannen. Verder met het leven en voorruit met de geit. Daar dacht het publiek heel anders over. Voor hen bleek er niks opgelost.
Die trakteerden El Hamdaoui gisteren in die wedstrijd tegen Heracles op striemende fluitconcerten. Hij werd uitgescholden. Spreekkoren werden zijn deel. Dieptepunt was de bijna staande ovatie die hij kreeg nadat hij door zijn tegenstander werd neergehaald. Dat moet een unicum in Nederland zijn.
Feyenoord
Bij Feyenoord mochten in het verleden Henk Vos en Anthony Lurling op eenzelfde behandeling rekenen. Theo Janssen kreeg zijn deel bij Twente. Nu is het dus de beurt aan El Hamdaoui bij Ajax. Het gevolg is dat de speler er nog wel even zit. Want die gaan nooit weg bij dergelijke acties van het publiek. Ze gaan slechter spelen. Alleen hele grote voetballers buigen een slechte behandeling van de fans om tot wat moois. Zoals Cruijff tijdens zijn eerste wedstrijden bij Feyenoord.
Maar El Hamdaoui is niet zo’n grote voetballer en leeft dus bij de gratie van het publiek. En die laatsten beseffen niet hoe hard ze tijdens die laatste wedstrijden van het seizoen een doelpuntenmaker nodig hebben. Bovendien mag de Marokkaan dan een lul zijn, in Amsterdam dienen ze hem wel als hun eigen lul te behandelen. Wegpesten is nooit een goed idee. Daarvan heeft de eigen club alleen maar schade.
