Ons land was weer even in rep en roer over een opmerking over homo’s op TV. Nadat politiek correct Nederland al eerder Frank de Boer op zijn vingers tikte over een opmerking over de motoriek van homo’s kreeg deze week Van der Gijp een lading kritiek over zich heen. Was dit terecht of trad de politiek correcte ‘gedachtenpolitie’ te hard op?
Al jaren worden er minder homo’s in de voetbalsport gesignaleerd dan dat er verwacht mag worden aan de hand van hun procentuele aanwezigheid in de maatschappij. Blijkbaar is dit van grote nieuwswaarde, maar je kan jezelf afvragen of het niet nog groter nieuws is dat er naast de jaarlijkse vogeltelling kennelijk een homotelling in het voetbal bestaat.
Bij elk fenomeen wat naar discriminatie ruikt moet er duiding komen. Natuurlijk vanuit de homowereld, maar gelukkig leven we in een vrij land en komen er ook andere mensen aan het woord. Van der Gijp vond de aandacht voor de homo vanuit de KNVB overdreven omdat hij de lage aantallen verklaarbaar vond en om zijn mening te staven kwam hij met wat voorbeelden. Homo’s zouden zich daar dan wel op richten aangezien die voorbeelden door de voorvechters voor de positie van de homoseksuelen achterhaald en stigmatiserend worden genoemd.
Heel diep hoeft men niet in de homowereld te duiken om Frank de Boer en René van der Gijp gewoon gelijk te geven, gebaseerd op feiten en aantallen. Inderdaad vertoont een gedeelte van de homo’s, de zogenaamde nichten, een andere, wat vrouwelijkere motoriek. Net als dat dikke mensen of slechtzienden niet doordringen tot de top van het voetbal en voor andere bezigheden kiezen, is dit dus ook niet geheel onlogisch voor het nichtengedeelte van de homopopulatie. De Boer had het natuurlijk genuanceerder kunnen verwoorden, maar het feit blijft dat hierdoor minder homo’s zouden kunnen doordringen tot topniveau.
Van der Gijp’s verklaring over het kleine aantal homo’s was ook duidelijk. Door allerlei factoren, positieve en negatieve, blijft de homo weg uit de voetbalwereld en kiest hij voor een omgeving waar hij wel kan floreren. Als er speelvelden zijn waar de homo oververtegenwoordigd is, zijn er dus ook speelvelden waar ze ondervertegenwoordigd zijn. Geen speld tussen te krijgen.
Zoals het wel vaker bij discussies gaat waar politieke correctheid om de hoek komt kijken ging de discussie uiteindelijk niet meer om de waarheid van de opmerkingen, dit keer van de twee ingewijden in de voetbalwereld, maar over hoe de boodschappers van de waarheid zich uitdrukten en of ze niet meer op de bres hadden moeten springen vanwege hun voorbeeldfunctie. Bij de kritiek op Van der Gijp speelde ook mee dat hij door zijn opmerking prceis de vinger op de zere plek legde waarom homo’s de voetbalwereld mijden of de rug toe keren.
Meer genuanceerde uitspraken hadden de homo-emancipatie wellicht geholpen maar beide heren hoeven zich niet geroepen te voelen om een soort boegbeeld te worden. Misschien helpt het juist veel meer om af en toe eens een wat minder gepolijste uitspraak te doen en aan te horen?
Zijn er nu veel homofiele jongeren en ouderen die graag willen voetballen maar er niet aan toekomen? Is discriminatie de rem op het doorbreken van homo talent? Voor een volledig beeld is het interessant om op zoek te gaan naar andere verklaringen dan discriminatie alleen. Hoe zit het bijvoorbeeld met het voetbaltalent van de homo? En worden Chinezen, Turken en Hindoestanen ook gediscrimineerd in het topvoetbal? Hun aantal is relatief gezien ook erg laag. Of worden allochtonen en ‘zwarte’mensen juist positief gediscrimineerd? Nog interessanter is het om hier de vergelijking met het glazen plafond binnen andere emancipatieprocessen te maken. Het signaleren van trends over de positie van de te emanciperen groep en daarbij stilstaan om zaken naar buiten te brengen is zeker goed.
Maar de ontkenning van de genoemde redenen van de lage aantallen en het meehuilen over het gebrek aan nuances draagt niet bij aan de homo-emancipatie. Zelfs genuanceerde woorden om voor de groep op te komen zijn niet genoeg om een plafond te doorbreken. Het nut of de toegevoegde waarde van de te emanciperen groep moet ook gezien worden.
Homo’s spelen al wel op hoog niveau mee in de politiek (zelfs binnen christelijke partijen) en in de zakenwereld. Laat de voetbalwereld maar zien dat ze een slag missen zonder de homo-voetballer. Laat de voetbalclubs straks maar in de rij staan voor de getalenteerde homo-voetballer. Maar alleen talent is niet genoeg om op te vallen. Om het allerhoogste niveau is te bereiken speelt ambitie najagen, begeerte en het tonen van karakter een grote rol.
De KNVB heeft haar goede wil getoond, nu nog het uit de kast komen van de getalenteerde voetballers die op topniveau zouden kunnen spelen. Daar is lef en karakter voor nodig.
Toon het.
